Toen ik perschef van de bisschoppen was, antwoordde ik regelmatig op vragen van de pers. Ik heb de formule omgedraaid door deze keer vragen te stellen aan journalisten gespecialiseerd in rechtszaken over de Belgische wetgeving omtrent aangifteplicht. N.a.v. de pedofilieschandalen alsook van de recente aangifte van seksueel geweld binnen de politieke wereld, vroeg ik hen of de Belgische wetgeving omtrent aangifte diende versterkt te worden? Indien zo, hoe? Indien niet waarom ?
In het kort, bestaat er naar Belgisch recht geen algemene aangifteplicht voor wie geen ambtenaar is en niet zelf getuige is van een misdrijf. Wel is vereist dat wie kennis heeft van een misdrijf, zeker in een gezagsrelatie, ervoor zorgt dat daartegen doelmatig wordt opgetreden om derden te beschermen, en al het redelijke worden gedaan om nieuwe slachtoffers te vermijden. Anders zou hij schuldig kunnen bevonden worden aan schuldig verzuim. Wie onder het beroepsgeheim valt, mag zelfs geen informatie verstrekken over wat een dader hem heeft toevertrouwd, behalve wanneer het gaat om kindermisbruik (art.458 bis strafwetboek). Dan mag hij van zijn zwijgplicht afstand doen.
Ik ben de mening toegedaan dat deze wetgeving gepast is. Hoe denken gespecialiseerde journalisten hierover? Het antwoord van 3 journalisten uit de Franstalige pers – le Soir, La Libre en le Vif/l’Express – kunt u maandag op deze blog lezen. Ik ben hen dankbaar voor hun reactie. Ik had ook 2 gerechtsjournalisten uit de Vlaamse media gevraagd, maar kreeg spijtig genoeg geen antwoord.