(Inleidingtekst voor het parochieblad ‘Hart-van-Luik’ op het evangelie van volgende zondag, Matheus 20, 1-16)
We kennen allemaal het Evangelie van de arbeiders van het elfde uur. Ze hebben amper een uurtje gewerkt en krijgen evenveel geld als zij die de hele dag gezwoegd hebben. “Da’s echt vriendjespolitiek”, zouden vele Vlamingen mopperen.
Eigenlijk voelde ik me een beetje zo, vorige zondag – gedurende het afscheidsfeest van mijn voorganger als deken van het centrum van Luik. Hij kreeg lof en kadootjes. Ruim verdiend. Maar toen kreeg ik ook geschenkjes, al had ik nog niets gepresteerd. Was dat nu ook geen vriendjespolitiek? Helemaal niet. Het was een teken van vertouwen en liefde, net zoals voor mijn voorganger.
Zo gaat het ook met God. Hij betaalt geen salarissen. Hij schenkt zijn liefde. Evenveel aan de trouwe parochiaan, als aan de bekeerling van het elfde uur. En die liefde heeft een naam: Jezus. Met Hem bestaat er geen vriendjespolitiek. Alleen maar broederlijkheid.