Waarom stichter kloostergemeenschap Tibériade op mij indruk maakt (cfr.De Morgen p.3)

In deze – desondanks alles – ‘Goede Week’ staat een troostend artikel te lezen op p.3 van de krant ‘De Morgen’. Het stuk werd geschreven door Sue Somers. Uittreksels ervan: “Crisis in de kerk? Niet in de Tibériade. In deze kloostergemeenschap nabij Rochefort wijden acht meisjes en eenendertig jongens zich aan God, het gebed en het evangelie. De jongste is twintig, de oudste halfweg de dertig. Diep verscholen in de Ardense bossen eren ze in pij en op sandalen de rust en de soberheid. Ze leven op zichzelf: ze bakken hun eigen brood en kweken groenten in de moestuin. Maar bezoekers zijn welkom. Op zondag zijn de vespers in de kapel toegankelijk voor het publiek en wie wil, kan op bezinning komen, alleen of in groep. (…) Te midden van al het kerkelijke onheil timmert de Tibériade hard aan de weg. De kloostergemeenschap zendt zijn zonen en dochters uit naar Congo, Litouwen en de Filippijnen, maar binnenkort ook naar Strijpen, nabij Zottegem. (…) Broeder Marc vindt niet dat hij met zijn jonge volgelingen een uitzondering is. « Wij maken ook deel uit van de kerk. Ik voel bij jongeren een grote dorst naar het evangelie. Elk jaar komen hier 12.000 jongeren over de vloer. « 
Ik ken broeder Marc, stichter van deze veelbelovende – en zelfs een beetje ‘hype’ – kloostergemeenschap. De man maakt indruk op mij. Waarom? Omdat wie hem ontmoet, maar al te vlug beseft dat hij echt nederig is. Niet ‘pompeus nederig’ zoals zij die zich zondaars noemen om alleen maar als bescheiden over te komen. Neen, de echte nederigheid van een man die zijn eigen beperkingen goed kent, ermee heeft leren leven en er trouwens ook mee kan lachen. Daarom vind ik zijn stichting ‘gezond’ en denk ik dat deze gemeenschap in de Kerk vruchten zal blijven dragen. In Rome ontmoette ik ooit de stichter van nog veel succesvollere kloostergemeenschap: de Legionairs van Christus. De man was inspirerend, maar maakte op mij een allesbehalve nederige indruk. Het verbaasde me dus maar half toen ik vernam dat hij van zijn voetstuk gevallen was (al betreurde ik de impact van de schokgolf die dit veroorzaakte op de honderden ‘legionairs’ die hun roeping met oprechtheid beleefden). Wel, broeder Marc is van een heel ander houtje gesneden. Wie me niet gelooft, volge mijn raad: Breng een paasbezoekje aan Tiberiade!