‘Waarom hebben de kerkverantwoordelijken vorig jaar geen duidelijkere taal gesproken ?’, vroeg men mij nog gisteren op Radio één (‘Vandaag”, vrijdag 22 april, 17u30). Mijn antwoord luidde dat het uiteraard altijd beter kan, maar dat m.i. sedert het ontslag van de oud-prelaat van Brugge, de bisschoppen meerdere malen heel duidelijk en openlijk het schandaal van kindermisbruik hadden aangekaart. Tevens besef ik maar al te goed dat het nooit genoeg zal zijn voor sommige slachtoffers, die sedert jaren gebukt gaan onder de oude zwijgcultuur. Alle begrip. Maar na al de mediaheisa die terecht pijnlijke waarheden deed ontwakkeren, komt er ooit weer een tijd voor de innerlijke verwerking. Een vorm van Stille Zaterdag. Waar een graf is, heerst er stilte. Maar als Gods Geest blaast, kan zelfs na het meest onschuldig lijden – die een leven brandmerkt met een vorm van hardnekkige dood – zich opeens weer een poort openen op een onverwachte Verrijzenis.