Waarom Walter Pauli volle respect verdient, wanneer hij durft schrijven :
Jolijt alom, want de vermaledijde aartsbisschop Léonard kreeg zowaar viér taarten in zijn gezicht. ‘s Lands laatste anarchisten leven in de overtuiging dat ze de nieuwe Robin Hoods zijn. En in die bevinding werden ze versterkt door de gretige en bepaald niet onsympathieke media-coverage van hun heldendaad. Het enige medelijden met de prelaat kwam van katholieke vrouwtjes die machteloos « mais enfin » jammerden toen monseigneur ingesmeerd werd met zijn eerste vlaai. De rest van het land keek, en grijnsde.
Op het eerste zicht lijkt het natuurlijk ‘maar’ een streek van sympathieke schelmen. Dat is nochtans niet zo. Wat grappig lijkt, is eigenlijk barbaars. Het is een daad die ingaat tegen een paar afspraken die sinds de Verlichting tot de beschaving horen. Eén: wij nemen het recht niet meer in eigen handen. Twee: er is geen publieke schandpaal meer voor mensen met afwijkende en volstrekt ongeschikt geachte inzichten en uitspraken over seksualiteit en moraliteit.
Het is geen kwestie van voor of tegen Léonard. Wie tegen de aartsbisschop is, beroept er zich doorgaans toch op dat de man niets begrepen heeft van een moderne, tolerante samenleving? Welaan, dat men hem dan met argumenten bekampt, eventueel (omdat hij zou aanzetten tot discriminatie) met gerechtelijke stappen. Maar niet nooit door hem naar eigen goeddunken fysiek te belagen.
En, met alle respect, veel dapperheid is er niet meer nodig voor het entarteren van Léonard, een man die al maanden weggehoond wordt door 80 procent van de publieke opinie. Dat bewijst ook de reactie van de goegemeente op die ‘aanslag’. Niemand roept schande tegen de actievoerders. Men staat erbij, kijkt ernaar. Zwijgt, of grijnst.
Om eens echt te provoceren: er zijn parallellen tussen de gestenigde vrouwen uit Afghanistan en Léonard. Ook de vrouwen worden aangepakt door een paar hardhandige ‘durvers’ die overtuigd zijn van hun morele superioriteit. Die zich ondanks hun daden veilig weten. Juist omdat ze weten dat het publiek geen kik geeft om het slachtoffer te beschermen. Immers, ze pikken er juist die uit die doen of zeggen wat afwijkt van de geldende norm.
Mijn maag draait er van om.